ES/CC Madhya 22.144
TEXTO 144
- sva-pāda-mūlaṁ bhajataḥ priyasya
- tyaktānya-bhāvasya hariḥ pareśaḥ
- vikarma yac cotpatitaṁ kathañcid
- dhunoti sarvaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ
PALABRA POR PALABRA
sva-pāda-mūlam — los pies de loto de Kṛṣṇa, el refugio de los devotos; bhajataḥ — que está ocupado en adorar; priyasya — que es muy querido a Kṛṣṇa; tyakta — abandonado; anya — para otros; bhāvasya — de aquel cuya disposición o inclinación; hariḥ — la Suprema Personalidad de Dios; para-īśaḥ — el Señor Supremo; vikarma — actividades pecaminosas; yat — cualesquiera; ca — y; utpatitam — que hayan ocurrido; kathañcit — de alguna manera; dhunoti — elimina; sarvam — todo; hṛdi — en el corazón; sanniviṣṭaḥ — que ha entrado.
TRADUCCIÓN
«“Aquel que lo ha abandonado todo para refugiarse plenamente a los pies de loto de Hari, la Suprema Personalidad de Dios, Le es muy querido a Kṛṣṇa. Si por accidente se implica en alguna actividad pecaminosa, la Suprema Personalidad de Dios, que está en el corazón de todos, elimina sus pecados sin dificultad”.