| "ਭਗਤੀ ਸੇਵਾ ਕੁਝ ਵੀ ਭੌਤਿਕ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਅਸੰਭਵ, ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਅਸਲ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਮਹਾਰਾਜ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਵਧੀਆ ਸ਼ਲੋਕ ਕਿਵੇਂ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ?" ਤਾਂ ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਭਗਤੀ ਉਮਰ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਭਗਤੀ ਸੇਵਾ ਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਵੱਡਾ ਭਗਤ ਹੋਵੇਗਾ। ਨਹੀਂ। ਅਹੈਤੁਕੀ ਅਪਰਿਹਤਾ (SB 1.2.6)। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਭਗਤੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮਨੋਰਥ ਦੇ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਨਿੱਜੀ ਇੰਦਰੀਆਂ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਮਨੋਰਥ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਅਸਲ ਭਗਤੀ ਹੈ। ਅਨਿਆਭਿਲਾਸ਼ਿਤਾ-ਸ਼ੂਨਯਮ (ਭਗਤੀ-ਰਸਾਮ੍ਰਿਤ-ਸਿੰਧੂ 1.1.11)। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ੀਰੋ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ।"
|
