| "ਇਸ ਲਈ ਹਰੇਕ ਭਗਤ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ, ਜਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਪ੍ਰਤੀ ਇੰਨਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਮਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਖੁਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਏ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ, ਸਾਰੀਆਂ ਅਮੀਰੀਆਂ ਨਾਲ, ਛੇ ਅਮੀਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਰਜੁਨ ਰਾਹੀਂ ਮੰਗਿਆ, ਸਰਵ-ਧਰਮ ਪਰਿਤਿਆਜਯ ਮਾਮ ਏਕੰ ਸ਼ਰਣਮ ਵ੍ਰਜ (ਭ.ਗੀ. 18.66)। ਇਹ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ, "ਤੂੰ ਬਦਮਾਸ਼"। ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਅੰਗ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਦੁੱਖ ਝੱਲ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮਨ: ਸ਼ਾਸ਼ਠਾਨੀ ਇੰਦਰਿਆਣਿ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤੀ-ਸਥਾਨੀ ਕਰਸ਼ਤੀ (ਭ.ਗ੍ਰੰ. 15.7)। ਇਸ ਭੌਤਿਕ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਂਦ ਲਈ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸੰਘਰਸ਼, ਸਿਰਫ਼ ਮਾਨਸਿਕ ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ। ਮਨ: ਸ਼ਾਸ਼ਠਾਨੀ ਇੰਦਰਿਆਣਿ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਸਿਰਫ਼ ਇੰਦਰੀਆਂ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ, ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ, ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨੰਗੇ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹਣਾ। ਇਹ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ। ਇਹ ਜਾਨਵਰ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਹੈ। ਜਾਨਵਰ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਮਨੁੱਖੀ ਸੱਭਿਅਕ ਮਨੁੱਖ ਕੋਲ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮਨੁੱਖੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਤਪਸਿਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।"
|
