| "'ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਚਿੰਤਤ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਹ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅਗਿਆਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜਾਂ ਵੈਕੁੰਠ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹੱਲ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ।' ਕਿਉਂ? ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਹੱਲ ਕੀਤਾ ਹੈ? ਤਵਦ-ਵਿਰਯ-ਗਯਾਨ-ਮਹਾਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਮਗਨ-ਚਿਤ: 'ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।' ਫਿਰ ਤੁਹਾਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਕੀ ਹੈ? ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸੋਚੇ: 'ਮੈਂ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ', ਸੋਚੇ ਤਤੋ ਵਿਮੁਖ-ਚੇਤਸ:, 'ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਤੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਤੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ', ਮਾਇਆ-ਸੁਖਾਯ, 'ਅਖੌਤੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ, ਇਹ ਬਦਮਾਸ਼। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ'। ਇਹ ਸਾਡਾ ਵੈਸ਼ਣਵ ਦਰਸ਼ਨ ਹੈ। ਜਿਸਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਚਰਨ ਕਮਲਾਂ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲਿਆ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਉਸਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਚਾਇਆ ਜਾਵੇ ਜੋ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ।"
|
