ES/680815 - Clase Iniciacion - Montreal

Revision as of 18:32, 22 December 2025 by Caitanyadeva (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

publicar

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



680815N-Montreal, 15 de agosto de 1968 - 88:21 minutos



(iniciación Rukmiṇī Dāsī)

(Yamunā canta el kīrtana)

Prabhupāda: Vandanam. Vandanam. Vandanam.

Yamunā: ¿Cómo?

Prabhupāda: ¿Oraciones vandanam'?

Yamunā: ¿Oraciones vandanam?

Prabhupāda: Sí.

Yamunā: ...(inaudible)

(Prabhupāda ccanta Vande 'ham)

yuta-pada-kamalaṁ śrī-gurūn vaiṣṇavāṁś ca
śrī-rūpaṁ sāgrajātaṁ saha-gaṇa-raghunāthānvitaṁ taṁ sa-jīvam
sādvaitaṁ sāvadhūtaṁ parijana-sahitaṁ kṛṣṇa-caitanya-devaṁ
śrī-rādhā-kṛṣṇa-pādān saha-gaṇa-lalitā-śrī-viśākhānvitāṁś ca

Canta.

(Yamunā dirige el kīrtana)

Prabhupāda:

kṛṣṇotkīrtana-gāna-nartana-parau premāmṛtāmbho-nidhī
dhīrādhīra-jana-priyau priya-karau nirmatsarau pūjitau

Puedes levantarte. ¿Alguien puede acompañarme con el armonio? Mukunda, puedes acompañarme. (canta)

kṛṣṇotkīrtana-gāna-nartana-parau premāmṛtāmbho-nidhī
dhīrādhīra-jana-priyau priya-karau nirmatsarau pūjitau
śrī-caitanya-kṛpā-bharau bhuvi bhuvo bhārāvahantārakau
vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau
(Śrī Śrī Ṣaḍ-gosvāmy-aṣṭaka 1)

(repite la canción) (Prabhupāda continúa tocando los karatālas mientras habla)

Hoy se inicia a una devota, por lo que estamos orando a los pies de loto de los seis Gosvāmīs, quienes inauguraron este movimiento bajo las instrucciones del Señor Śrī Caitanya. ¿Quiénes son ellos? Śrī rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau. Solo intenten cantar estos seis nombres.

(canta) Vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau.

Repite. (los devotos repiten)

De nuevo. (los devotos cantan dos veces más)

Vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau.

Rūpa, Sanātana, ddos, vande rūpa-sanātanau; raghu-yugau. Había dos Raghunāthas. Uno era Raghunātha Bhaṭṭācārya el otro Raghunātha dāsa. Dos Raghunāthas, y Rūpa, Sanātana.

Vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau. (repite con los devotos)

Repitan. (los devotos repiten dos veces más)

¿A qué se dedicaban? Kṛṣṇot-kīrtana-gāna-nartana-parau: siempre dedicados a cantar Hare Kṛṣṇa. Kṛṣṇotkīrtana. Hare Kṛṣṇa significa kṛṣṇa-kīrtana. Kṛṣṇotkīrtana-gāna-nartana-parau. Nartana significa danzar. Así que cantaban y bailaban. Esa era su ocupación.

(ccanta)

Kṛṣṇotkīrtana-gāna-nartana-parau premāmṛtāmbho-nidhī. Y kṛṣṇa-kīrtana, cada vez que uno se fusiona en el kṛṣṇa-kīrtana, eso significa que se ha fundido en el océano del amor por Kṛṣṇa. Esa debería ser la prueba. Tan pronto como “Kṛṣṇa”, este sonido vibra, uno se funde inmediatamente en el océano del amor. Esa es la señal de la devoción pura. Inmediatamente. Estos Gosvāmīs, ellos...premāmṛtāmbho-nidhī. Se fundieron inmediatamente en el océano del amor por Dios.

(canta)

Kṛṣṇotkīrtana-gāna-nartana-parau premāmṛtāmbho-nidhī,
dhīrādhīra-jana-priyau priya-karau nirmatsarau pūjitau.

Y estos Gosvāmīs eran queridos tanto por los devotos como por los no devotos. No es que simplemente les gustaran a los devotos, sino que también les gustaban a los no devotos. Esa era su posición. La posición de un devoto es ajāta-śatru: No tiene enemigos. No tiene enemigos. Ajāta-śatru. Nirmatsara. Nirmatsara significa que no son envidiosos. Un devoto siempre está abierto a todos.

No hay ninguna discriminación, como que: “A esta persona se le debe permitir cantar Hare Kṛṣṇa y a esta otra no”. No. En el plano material hay diferencias: alto, bajo, hombre, mujer, esto o aquello. Pero en el plano espiritual no hay tales diferencias. Por lo tanto, ellos no eran envidiosos, nirmatsara, y como no eran envidiosos, pūjitau. Pūjitau significa que son dignos de adoración.

Una persona debe ser digna de adoración porque no es envidiosa. Śrī-caitanya-kṛpā-bharau: tal tipo de posición puede ser alcanzada por quien ha recibido la misericordia del Señor Caitanya. Śrī-caitanya-kṛpā-bharau bhuvi bhuvo bhārāvahantāra. Y tal persona puede liberar a la humanidad sufriente de esta contaminación material. Por lo tanto, ofrecemos nuestras respetuosas reverencias a los seis Gosvāmīs: Rūpa, Sanātana, los dos Raghunātha, Gopāla Bhaṭṭa y Śrī Jīva Gosvāmī.

(canta junto con los devotos)

Vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau.

Repitan.

Vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau.
nānā-śāstra-vicāraṇaika-nipuṇau sad-dharma-saṁsthāpakau
lokānāṁ hita-kāriṇau tri-bhuvane mānyau śaraṇyākarau
rādhā-kṛṣṇa-padāravinda-bhajanānandena mattālikau
vande rūpa-sanātanau raghu-yugau śrī-jīva-gopālakau

(Prabhupāda continúa tocando los karatālas mientras habla)

Nānā-śāstra-vicāraṇaika-nipuṇau: ellos eran expertos en estudiar minuciosamente todas las Escrituras. Nānā-śāstra-vicāraṇaika-nipuṇau. Nipuṇau significa experto. ¿Por qué? Sad-dharma-saṁsthāpakau: para establecer la verdadera religión en el mundo. La verdadera religión. Justo ayer recibimos una carta del Sr. Renovich, de Vancouver. Él dice que los canadienses quieren la verdadera religión. Eso es muy bueno, alentador. Cualquiera que esté ansioso por encontrar la verdadera religión, para él esto es lo mejor, este kṛṣṇa-kīrtana-gāna-nartana. Sin religión, la sociedad humana no es más que una sociedad animal. Es simplemente un animalismo pulido.

Estos Gosvāmīs escribieron muchos libros para guiarnos. Ustedes han leído el Bhakti-rasāmṛta-sindhu de Rūpa Gosvāmī. Esa es la primera dirección en esta línea. Siempre trabajaron muy duro, día y noche. Su ocupación era escribir libros o cantar y bailar. Y otras necesidades—comer, dormir, procrear y temer—las abolieron prácticamente. No había cuestión de procrear; no había cuestión de temer. Y dormir, solían dormir un máximo de una hora y media al día, en veinticuatro horas. Y comer, eso también era prácticamente nada. Cuando sentían hambre, iban a la casa de algún hogar y pedían una cāpāṭi o dos cāpāṭis. Eso es todo. Se acabó.

Nānā-śāstra-vicāraṇaika-nipuṇau sad-dharma-saṁsthāpakau. ¿Por qué? Lokānāṁ hita-kāriṇau. La misión de la persona santa es simplemente pensar en cómo esta humanidad sufriente puede ser feliz mediante la conciencia espiritual. Ese es su trabajo. Ellos no están aquí para explotar. El mundo material entero está tratando... un hombre está tratando de explotar a otro; una nación está tratando de explotar a otra nación; una sociedad está tratando de... esta es la lucha por la existencia. Han inventado esta ley que dice: “El más fuerte tiene razón”. Luchan, y si son poderosos... como ahora está ocurriendo la lucha entre Rusia y Estados Unidos, o China y Estados Unidos. Esto está sucediendo.

Todos están sufriendo. La lucha por la existencia significa una condición de sufrimiento. Y estas personas santas, los devotos de Kṛṣṇa—no solo los devotos de Kṛṣṇa, cualquier devoto de Dios—su trabajo es ver cómo las personas pueden ser felices. Lokānāṁ hita-kāriṇau. Por lo tanto, tribhuvane mānyau: los devotos son venerados no solo en este planeta, sino también en otros planetas—dondequiera que vayan.

Hay un hermoso verso en Cāṇakya Paṇḍita: vidvatvāṁ ca nṛpatyāṁ ca naiva tulyaṁ kadācana. Él dice que un hombre rico y un hombre sabio no se pueden comparar. No hay comparación. ¿Por qué? Porque sva-deśe pūjyate rājan vidvān sarvatra pūjyate: un hombre rico puede ser honrado en su propio país, pero un hombre sabio, un devoto de Dios, será honrado dondequiera que vaya.

Sva-deśe pūjyate rājan vidvān sarvatra pūjyate. Esta es la posición del devoto. Por lo tanto, un devoto, dondequiera que vaya, será honrado. Por eso, un devoto no tiene distinción, ya sea en el cielo o en el infierno, porque Kṛṣṇa está con él, ya sea en el cielo o en el infierno. Donde está Kṛṣṇa, no hay cuestión de infierno; es Vaikuṇṭha.

Como Haridāsa Ṭhākura, él no entró al templo de Jagannātha en Puri. Él pensaba: "He nacido en una familia musulmana. Estos hindúes están en contra de que los musulmanes entren al templo. ¿Por qué debería ir a molestarlos? Yo cantaré aquí". Y Jagannātha mismo venía a verlo todos los días.

Este es el poder del devoto. Él no tiene que ir a Jagannātha, pero Jagannātha viene a verlo. El Señor Caitanya Mahāprabhu solía ir diariamente a la cabaña de Haridāsa Ṭhākura. Cuando iba a bañarse en el mar, primero entraba a la cabaña de Haridāsa: "Haridāsa, ¿qué estás haciendo?". "Sí, mi Señor. Por favor, pase". Así es la posición del devoto. Por eso, Kṛṣṇa dice, mad-bhakta-pūjābhyadhikā (SB 11.19.21). Si alguien adora a un devoto, esa adoración es más valiosa que adorar a Kṛṣṇa. Kṛṣṇa lo dice así.

Este es un proceso... El proceso vaiṣṇava es el proceso de paramparā. Hoy, esta hermosa muchacha va a ser iniciada. Ella debe aprender esta ciencia, esta ciencia tan hermosa, y todos ustedes, hermanos y hermanas espirituales, la ayudarán. Cualquier persona que intente ser consciente de Kṛṣṇa debe recibir todas las facilidades posibles. Se alegrarán de saber que nuestro Hayagrīva Brahmacārī está tomando un terreno en New Virginia, 136 acres de tierra. Le he aconsejado desarrollar ese lugar como New Vrindavan.

Hoy he recibido su carta, el documento que está preparando a través del abogado. Así que también es un buen proyecto. Si por el deseo de Kṛṣṇa podemos desarrollar un centro que sea exactamente un prototipo de Vṛndāvana, será muy bueno. Esos muchachos y muchachas estadounidenses que no pueden ir tan lejos, 14,000 millas, tendrán esa facilidad. Kṛṣṇa nos está dando todas las facilidades. Solo debemos ser muy sinceros, y todo se hará de manera excelente.

Comencemos con nuestro programa de hoy. Adelante, acércate. Sí. Toma un poco de agua, un vaso y una cuchara. Esto es demasiado grande. Está bien, tómalo. ¿Sabes cómo hacerlo? Toma un poco de agua—uno, dos, tres, luego cuatro. Hazlo así.

(a otros devotos) Canten Hare Kṛṣṇa. Hare Kṛṣṇa.

(los devotos cantan japa)

(Prabhupāda guía a los devotos en el canto de la oración oṁ apavitraḥ tres veces)

nama apavitraḥ pavitro vā

sarvāvasthāṁ gato 'pi vā
yaḥ smaret puṇḍarīkākṣaṁ
sa bahyābhyantaraḥ śuciḥ
śrī viṣṇu, śrī viṣṇu, śrī viṣṇu

Ahora hazlo de nuevo. ¿Esa puerta está cerrada? Tres veces. Vuelve a cantar..

(dirige a los devotos en el canto de oṁ apavitraḥ)

nama apavitraḥ pavitro vā
sarvāvasthāṁ gato 'pi vā
yaḥ smaret puṇḍarīkākṣaṁ
sa bahyābhyantaraḥ śuciḥ
śrī viṣṇu, śrī viṣṇu, śrī viṣṇu

Hazlo otra vez: uno, dos, tres.

nama apavitraḥ pavitro vā
sarvāvasthāṁ gato 'pi vā
yaḥ smaret puṇḍarīkākṣaṁ
sa bahyābhyantaraḥ śuciḥ
śrī viṣṇu, śrī viṣṇu, śrī viṣṇu

El significado de este mantra es que, si alguien está impuro, apavitraḥ ...pavitraḥ significa puro. Cualquiera, ya sea puro o impuro, no importa. Apavitraḥ pavitraḥ vā sarvāvasthām. En cualquier condición de la vida, no importa. Puro o impuro, hay dos condiciones. Alguien está impuro, alguien está puro. De cualquier manera, namo apavitraḥ pavitro, sarvāvasthām, en cualquier condición, yaḥ smaret puṇḍarīkākṣam: cualquiera que recuerde a puṇḍarīkākṣam, que significa Viṣṇu o Kṛṣṇa...

Yaḥ smaret puṇḍarīkākṣaṁ sa, esa persona, bahyābhyantaraṁ śuciḥ, se vuelve inmediatamente limpia por dentro y por fuera. Śuciḥ, śuciḥ significa limpio o śuciḥ significa brāhmaṇa. Brāhmaṇa significa limpio. Todos ustedes tienen los cordones, así que siempre deben demostrar que siempre están limpios. Bahyābhyantaraṁ śuciḥ. Śrī Viṣṇu śrī viṣṇu śrī viṣṇu. Esto es recordar a Viṣṇu.


Simplemente al recordar a Viṣṇu, si uno se limpia por dentro y por fuera, imaginen cuánto más purificados nos estamos volviendo en cada momento o cada segundo al cantar Hare Kṛṣṇa. ¡Es tan maravilloso! No hay duda de que, si siempre nos mantenemos cantando Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, no hay ninguna posibilidad de que nos contaminemos con la influencia de māyā. ¡Es tan maravilloso!

Ahora canten, yo lo diré, y ustedes repiten

(canta las oraciones para el fuego de sacrificio, los devotos responden)

vande 'haṁ śrī-guroḥ śrī-yuta-pada-kamalaṁ śrī-gurūn vaiṣṇavāṁś ca
śrī-rūpaṁ sāgrajātaṁ saha-gaṇa-raghunāthānvitaṁ taṁ sa-jīvam
sādvaitaṁ sāvadhūtaṁ parijana-sahitaṁ kṛṣṇa-caitanya-devaṁ
śrī-rādhā-kṛṣṇa-pādān saha-gaṇa-lalitā-śrī-viśākhānvitāṁś ca
nama om viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya
bhūtale śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine.
nama oṁ viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya bhū-tale
śrīmate bhaktisiddhānta-sarasvatīti nāmine
śrī-vārṣabhānavī-devī-dayitāya kṛpābdhaye
kṛṣṇa-sambandha-vijṣāna-dāyine prabhave namaḥ
mādhuryojjvala-premāḍhya-śrī-rūpānuga-bhaktida-
śrī-gaura-karuṇā-śakti-vigrahāya namo 'stu te
namas te gaura-vāṇī-śrī-mūrtaye dīna-tāriṇe
rūpānuga-viruddhāpasiddhānta-dhvānta-hāriṇe
namo gaura-kiśorāya sākṣād-vairāgya-mūrtaye
vipralambha-rasāmbhodhe pādāmbujāya te namaḥ
namo bhaktivinodāya sac-cid-ānanda-nāmine
gaura-śakti-svarūpāya rūpānuga-varāya te
gaurāvirbhāva-bhūmes tvaṁ nirdeṣṭā saj-jana-priyaḥ
vaiṣṇava-sārvabhaumaḥ śrī-jagannāthāya te namaḥ
vānchā kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
patitānāṁ pāvenebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
namo mahā-vadānyāya kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne gaura-tviṣe namaḥ
paṣca-tattvātmakaṁ kṛṣṇaṁ bhakta-rūpa-svarūpakam
bhaktāvatāraṁ bhaktākhyaṁ namāmi bhakta-śaktikam
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
jayatāṁ, suratau, paṅgor, mama, manda, mater, gate
mat, sarvasva, padām, bhojau, rādhā, madana, mohanau
(Sambandhādhideva Praṇāma)
dīvyad, vṛnda, araṇya, kalpa, drumādhaḥ
śrīmad, ratna, agāra, siṁha, asana-sthau
śrī śrī, rādhā, śrīla, govinda, devau
preṣṭhā, devī, sevya, mānau, smarāmi
(Abhidheyādhideva Praṇāma)
śrīmam, rāsa, rasa, arambhī, vaṁśī, vaṭa, taṭa, sthitaḥ
karṣan, veṇu, svanair, gopīr, gopī, nāthaḥ, śriye, astu, naḥ
(Prayojanādhideva Praṇāma)
tapta-kāṣcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devī praṇamāmi hari-priye
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare

Gracias. Canten Hare Kṛṣṇa. La mano derecha, no la izquierda. Mantén la mano derecha hacia delante. Sí.

(Prabhupāda y los devotos cantan japa)

¿Has visto cómo canto? Empezarás por esta más larga: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, y luego pasa a otra; de esta manera, llega hasta el final, vuelve a empezar desde aquí y llega hasta el final. De esta manera, canta al menos dieciséis rondas. Como mínimo. Así que...

(cortado) ...principios de restricción. Cuanto más sigas las restricciones, más avanzado te volverás. Estas cosas son necesarias. Y trata de evitar los diez tipos de ofensas.

(al lado) ¿Las infracciones? ¿El documento no está ahí? Los diez tipos de ofensas.

Invitado: Viaje fácil a otros planetas. ¿Lo tomo yo?

Prabhupāda: ¿Otros planetas? Ofensas. Diez tipos de ofensas que deben evitarse. ¿Lo has entendido?

Haṁsadūta: Le daremos una lista.

Prabhupāda: Está bien. La primera ofensa es satāṁ-nindā: ningún devoto debe ser blasfemado. Satāṁ-nindaṁ śruti-śāstra-nindanam (Padma Purāṇa): no se deben difamar las Escrituras. Satāṁ-nindaṁ śruti-śāstra-nindanam tathārtha-vādo hari-nāmni kalpanam: y nunca se debe hacer ninguna interpretación. Así como nosotros estamos cantando Hare Kṛṣṇa, alguien podría hacer una interpretación. No hay interpretación. El significado directo es que estamos orando a Kṛṣṇa y Su energía para que nos acepte en la sociedad de Su servicio. Este es el simple... no hay otra interpretación. O artha-vādaḥ.

Y sāmya-śubha-kriyā-pramādaḥ (Padma Purāṇa): uno no debe aceptar el canto del Hare Kṛṣṇa como si fuera algo relacionado con alguna śubha-kriyā. Como, generalmente, las personas materialistas van a iglesias o templos solo para purificarse de sus actividades pecaminosas. Como en la religión cristiana, hay una costumbre... ¿cómo se llama?

Devoto: Confesión.

Prabhupāda: Ah, la confesión. No debemos hacer eso. No es una confesión. La confesión significa que confieso que he hecho este acto pecaminoso, y en cuanto salgo de la iglesia, lo hago de nuevo. No. Debemos saber que todas las actividades pecaminosas se lavan al cantar, pero eso no significa que debamos cometerlas nuevamente. Lo que hayamos hecho, eso se ha lavado. Ahora debemos tener cuidado.

Y esos cuatro principios: no tener relaciones sexuales ilícitas, no comer carne, no juegos de azar, no consumir intoxicantes... intenten seguirlos. Deben seguirlos. Como están tomando este mantra, deben seguir estos principios ahora. Lo que se hizo, se hizo, ya terminó. Y nosotros permitimos el matrimonio. No hay restricción. Uno puede casarse. Pero no relaciones sexuales ilícitas. Entonces, estos cuatro principios deben ser seguidos, y cantar Hare Kṛṣṇa y ser felices. Ser más hermosos por dentro y por fuera. Eres una muchacha hermosa, así que... todas son hermosas. Así que, conviértanse también en hermosas por dentro. Kṛṣṇa aceptará.

Kṛṣṇa puede aceptar cualquier cantidad de muchachas hermosas. (ríe) Ilimitadamente. Solo vean. Lakṣmī-sahasra-śata-sambhrama-sevyamānam (BS 5.29).

Lakṣmī. Las muchachas hermosas son llamadas diosas de la fortuna. En realidad, la mujer es considerada la diosa de la fortuna, un representante de la diosa de la fortuna. Nosotros estamos malutilizando esto para la gratificación sensorial. No. Ellas deben ser respetadas como diosas de la fortuna. Si un hombre tiene una buena esposa, en realidad tiene a la diosa de la fortuna. Eso es cálculo astrológico. Un hombre es considerado afortunado de tres maneras. Si tiene una buena esposa, entonces es afortunado. Si tiene un buen hijo, entonces es afortunado. Y si tiene mucho dinero, es afortunado. Estos tres estándares de fortuna, de los cuales, el que tiene una buena esposa, es el más afortunado.

Nuestra sociedad intentará hacer buenas esposas para que todos los muchachos puedan... se sientan siempre afortunados. Si uno tiene una buena esposa, en cualquier lugar, no importa. Como el Señor Śiva, él vivía debajo de un árbol. No tenía refugio, pero tenía una buena esposa, Pārvatī, así que era feliz. Así que cuando quieran, seleccionaremos cualquier brahmacārī. Pero no tengan relaciones sexuales ilícitas. El matrimonio está permitido. Yo me encargaré personalmente del matrimonio. Quiero que esta sociedad se limpie. Sin limpiarse, nadie podrá avanzar en la conciencia espiritual. Así que, ¿cuál es tu nombre?

Devoto: Wendy.

Prabhupāda: ¿Su nombre actual? ¿Cuál es?

Devotos: Wendy. Wendy.

Prabhupāda: Wendy. ¿Hay algún nombre Rukmiṇī en nuestra lista?

Devotos: ¡Oh! (risas)

Prabhupāda: Entonces puedes llamarte Rukmiṇī devī. Y algún día puede que seas raptada por Kṛṣṇa. Kṛṣṇa raptó a Rukmiṇī. Rukmiṇī era muy hermosa, cualificada, Lakṣmī. Así que su (de ella) padre quería que Rukmiṇī fuera entregada a Kṛṣṇa. Y su (de ella) hermano quería que ella fuera entregada a otro muchacho. Entonces Rukmiṇī envió una carta a Kṛṣṇa, diciendo: “Aunque no Te he visto, he oído acerca de Tus actividades. Me siento atraída hacia Ti. Ahora viene algún necio a casarse conmigo”.

(interrupción) Solo miren qué bonito es. (risas)

Y comemos kṛṣṇa-prasāda, disfrutamos de Kṛṣṇa. ¿Qué es este sinsentido, ahaṁ brahman, brahman? “Yo soy piedra”. ¿Cuál es la diferencia? Si alguien piensa: “Yo soy piedra”, y si alguien dice: “Yo soy Brahman. Yo soy vacío”, entonces ¿cuál es la diferencia entre piedra y vacío? Es lo mismo. ¿Por qué deberíamos volvernos piedra y madera? Deberíamos… debemos corresponder en relaciones amorosas con Kṛṣṇa.

¿Mādhavī-latā? ¿Cuántos cuadros has hecho? ¿Ha visto el cuadro de Mādhavī-latā? Ese cuadro está pintado por Mādhavī-latā.

Devota: ¿Rādhā y Kṛṣṇa?

Prabhupāda: Sí, es una buena pintora. Tú canta Hare Kṛṣṇa. Nosotros hemos dejado de hacerlo. Sí, canta siempre. Canta en voz alta.

(pausa) (el fuego de sacrificio continúa)

nama apavitraḥ pavitro vā
sarvāvasthāṁ gato 'pi vā
yaḥ smaret puṇḍarīkākṣaṁ
sa bahyābhyantaraḥ śuciḥ
śrī viṣṇu, śrī viṣṇu, śrī viṣṇu
nama om viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya
bhūtale śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine.
svāhā, svāhā, svāhā
vande 'haṁ śrī-guroḥ śrī-yuta-pada-kamalaṁ śrī-gurūn vaiṣṇavāṁś ca
śrī-rūpaṁ sāgrajātaṁ saha-gaṇa-raghunāthānvitaṁ taṁ sa-jīvam
sādvaitaṁ sāvadhūtaṁ parijana-sahitaṁ kṛṣṇa-caitanya-devaṁ
śrī-rādhā-kṛṣṇa-pādān saha-gaṇa-lalitā-śrī-viśākhānvitāṁś ca
svāhā, svāhā, svāhā
nama om viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya
bhūtale śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine.
śrī-vārṣabhānavī-devī-dayitāya kṛpābdhaye
kṛṣṇa-sambandha-vijṣāna-dāyine prabhave namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo gaura-kiśorāya sākṣād-vairāgya-mūrtaye
vipralambha-rasāmbhodhe pādāmbujāya te namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo bhaktivinodāya sac-cid-ānanda-nāmine
gaura-śakti-svarūpāya rūpānuga-varāya te
svāhā, svāhā, svāhā
gaurāvirbhāva-bhūmes tvaṁ nirdeṣṭā saj-jana-priyaḥ
vaiṣṇava-sārvabhaumaḥ śrī-jagannāthāya te namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
vāṣchā-kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
patitānāṁ pāvenebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo mahā-vadānyāya kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne gaura-tviṣe namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
paṣca-tattvātmakaṁ kṛṣṇaṁ bhakta-rūpa-svarūpakam
bhaktāvatāraṁ bhaktākhyaṁ namāmi bhakta-śaktikam
svāhā, svāhā, svāhā
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
svāhā, svāhā, svāhā
jayatāṁ, suratau, paṅgor, mama, manda, mater, gate
mat, sarvasva, padām, bhojau, rādhā, madana, mohanau
(Sambandhādhideva Praṇāma)
svāhā, svāhā, svāhā
dīvyad, vṛnda, araṇya, kalpa, drumādhaḥ
śrīmad, ratna, agāra, siṁha, asana-sthau
śrī śrī, rādhā, śrīla, govinda, devau
preṣṭhā, devī, sevya, mānau, smarāmi
(Abhidheyādhideva Praṇāma)
svāhā, svāhā, svāhā
śrīmān, rāsa, rasa, arambhī, vaṁśī, vaṭa, taṭa, sthitaḥ
karṣan, veṇu, svanair, gopīr, gopī, nāthaḥ, śriye, astu, naḥ
(Prayojanādhideva Praṇāma)
svāhā, svāhā, svāhā
tapta-kāṣcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devī praṇamāmi hari-priye
svāhā, svāhā, svāhā

Ahora, toma esto. Levántate.

(el fuego de sacrificio continúa)

nama oṁ, brahmaṇya, devāya
go, brāhmaṇa, hitāya ca
jagad, dhitāya, kṛṣṇāya
govindāya, namo, namaḥ
(Viṣṇu Purāṇa 1.19.65)
nama oṁ, brahmaṇya, devāya
go, brāhmaṇa, hitāya ca
jagad, dhitāya, kṛṣṇāya
govindāya, namo, namaḥ
(Viṣṇu Purāṇa 1.19.65)
hare
kṛṣṇa
hare...

(cortado)

Todos inclínense. (los devotos ofrecen reverencias)

Ahora canten. “Govinda Jaya Jaya”. Canta.

Canta y baila.

(kīrtana) (prema-dhvanī) (pausa)

Lady Devoto: ¿Usted será siempre nuestro maestro espiritual?

Prabhupāda: No te sigo. ¿Qué dices?

Lady Devoto: ¿Será nuestro maestro espiritual por toda la eternidad?

Prabhupāda: Creo que sí. (risas) Todo lo que hacemos aquí es para la eternidad, porque no está en la plataforma material. Todo está en la plataforma espiritual. Hay una canción de Narottama dāsa Ṭhākura, cakhu-dān dilo yei janme janme pitā sei (Śrī Guru-vandanā): “Aquel que ha abierto los ojos, nacimiento tras nacimiento, él es mi padre”.

Devota:' Oh, eso es... Hare Kṛṣṇa.

Prabhupāda: Cakhu-dān dilo yei. Cakhu-dān significa aquel que ha abierto los ojos, es decir, el maestro espiritual. Janme janme pitā sei. Janme janme, él es mi padre nacimiento tras nacimiento. Está bien, distribuye prasādam. Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare.

Oh, ¿todo esto? (risas) Está bien. Dáñp.

(los devotos cantan japa)

(pausa) ¿No lo estás tomando?

Devoto: Yo tengo.

Prabhupāda: Toma más. Oh, ¿dónde está Mādhavī-latā? ¿Por qué estás ahí atrás? Vamos, toma más. Ven aquí. ¿No vas a tomar más?

Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare/ Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa.

Sí.

Yamunā: Rukmiṇī devī se lo dio.

Prabhupāda: Ah, muy bien. ¿Qué es?

Yamunā: Es un chal para llevar alrededor del cuello cuando hace frío.

Prabhupāda: Oh.

Yamunā: Ella lo hizo.

Prabhupāda: Muy bien. Muy bien. Gracias.

Yamunā: Te daré Govinda dāsī.

Prabhupāda: Sí. Ahora Govinda... (cortado) (fin)